Осыдан 5-10 жылдар бұрын 14 ақпан күні жақындаған сайын, жастар қағаздан қиылған жүрекшелерін алып, бірін-бірі құттықтауға асығатын. Елімізде «Әулие Валентин» деп аталатын мерекені әлі күнге дейін насихаттайтынар бар. Дегенмен, жастардың Қазақстанда сәуірдің 15-ші жұлдызын «Қозы Көрпеш – Баян Сұлу» ғашықтар күні деп аталатынын білгені абзал. Деректерге сүйенсек, бұл күн ешбір құжатпен белгіленбеген, ешбір тарихи оқиғаға да байланбаған.
Мереке қалай пайда болды?
Бұл мерекені атап өтуді, негізі, бірінші боп республика көлемінде Оңтүстік Қазақстан облысында 1999 жылы Дархан Мыңбай деген кісі ұсынып, жастар ұйымдарын, оқу орындарын, ақпарат құралдарын соған шақырған екен деректер бар. Батыстағы мерекелерді ескеріп, ешқандай күнге тура келмесін деп дәл осы күнге қойылған болуы керек, дейді біреулер.
Тарихшы, этнограф Ардақ Беркімбайдың айтуынша, ғашықтар күні атап өтілгені дұрыс, алайда салт-дәстүрлерімізге қайшы қылықтар жасалмауы тиіс.
Ал жазушы Амангелді Кеңшілік қазір қоғамда мұндай мерекеге қатысты тар көзқарас қалыптасып отырғанына қынжылады. «Валентин күнін» тоқтату үшін осындай «Ғашықтар күнін» ойлап тапқаны – құптарлық іс. Дегенмен махаббат деген нәрсені қыз бен жігіттің арасындағы махаббатпен ғана байланыстырып, соның аясында ғана қалдыруға болмайды дейді ол.
Ғашықтар тарихы.
Мерейлімерекеге арқау болған Қозы Көрпеш - Баян Сұлудың тағдырынан сыр шерте отырайық...
Қозы Көрпеш — Баян Сұлу эпосы – халқымыздың інжу-маржаны, асыл қазынасы. Бір-біріне қосыла алмаған қос ғашықтың қайғылы махаббатын жырлайды. Лиро-эпостық жыр XIII-XIV ғасырлардан бастап жырланып, XIX ғасырдың ортасы тұсында қағазға түсірілді.